آکنه ولگاریس شایع ترین بیماری پوستی است. تخمین زده می شود که ۸۰٪ از افراد در برخی از زمان های زندگی خود دچار آکنه می شوند. ۲۰ درصد آکنه شدید دارند که می تواند منجر به ایجاد اسکارهای دائمی شود.
آکنه یا جوش پوستی یک بیماری شایع پوستی مزمن است که شامل انسداد و التهاب واحدهای پیلوسباسه (فولیکولهای مو و غده چربی همراه آنها) است. آکنه می تواند به صورت ضایعات غیر التهابی، ضایعات التهابی یا ترکیبی از هر دو ظاهر شود که بیشتر روی صورت و پشت و قفسه سینه بروز میکند.
آکنه از چهار عامل زیر ایجاد می شود:
- تکثیر اپیدرمی فولیکولی با مسدود شدن بعدی فولیکول
- تولید بیش از حد سبوم( چربی سطح پوست)
- وجود و فعالیت باکتری
- التهاب
علاوه بر این، ژنتیک نیز یک عامل کلیدی در پاتوفیزیولوژی آکنه است.
علایم :
آکنه ولگاریس با کومدون های غیر التهابی، باز یا بسته و با پاپول های التهابی، پوسچول ها و ندول ها مشخص می شود. آکنه ولگاریس معمولاً نواحی پوست با بیشترین تعداد فولیکول های چربی مانند صورت، بالای سینه، پشت را درگیر می کند. علائم موضعی آکنه ولگاریس ممکن است شامل درد، حساسیت، یا اریتم باشد.
علائم سیستمیک اغلب در آکنه ولگاریس وجود ندارد. در موارد نادر اما شدید، آکنه ولگاریس می تواند به آکنه کنگلوباتا، با آکنه ندولوسیستیک بسیار التهابی و آبسه های به هم پیوسته منجر شود. آکنه فولمینانس حتی شدیدتر از آکنه کنگلوباتا است، با علائم سیستمیک مانند تب، درد مفاصل و ضعف عمومی. علاوه بر این، آکنه ولگاریس ممکن است بدون توجه به شدت یا درجه بیماری، تأثیر روانی بر هر بیمار داشته باشد.
درمان :
- محصولات آکنه (به عنوان مثال، اریترومایسین و بنزوئیل پراکسید، کلیندامایسین و ترتینوئین، کلیندامایسین و بنزوئیل پراکسید، آزلائیک اسید، بنزوئیل پراکسید، داپسون موضعی)
- رتینوئیدهای موضعی (به عنوان مثال، ترتینوئین موضعی، آداپالن، تازاروتن، ایزوترتینوئین)
- آنتی بیوتیک ها (به عنوان مثال، تتراسایکلین، مینوسیکلین، داکسی سایکلین، سارسیکلین، تری متوپریم/سولفامتوکسازول، کلیندامایسین، کلیندامایسین موضعی، اریترومایسین موضعی، داپتومایسین، فوم موضعی مینوسیکلین)
- آنتاگونیست های انتخابی آلدوسترون (مانند اسپیرونولاکتون)
- قرص های ضد بارداری خوراکی ترکیبی استروژن/پروژستین (مانند اتینیل استرادیول، دروسپیرنون و لوومفولات؛ اتینیل استرادیول و نورتیندرون؛ اتینیل استرادیول و نورژستیمات؛ اتینیل استرادیول و دروسپیرنون)
- ایزوترتینویین یا رواکوتان یکی از درمان های خیلی موثر در آکنه می باشد. به عبارتی موثرترین و قوی ترین درمان آکنه رواکوتان است.
- برعکس تصور غلط ، احتمال عارضه با رواکوتان بسیار نادر می باشد و تاثیری در باروری خانم ها ندارد . فقط در مورد خانم های متاهل در دوره درمان با این دارو و تا یک ماه بعد از قطع دارو بایستی از بارداری جلوگیری کنند.
رژیم غذایی در آکنه :
اجتناب از غذاهای ناسالم به عنوان یک اقدام غیردارویی برای مدیریت آکنه ولگاریس پیشنهاد شده است. مشخص شده است که شیر بدون چربی با آکنه ارتباط دارد.
