پسوریازیس ( بیماری صدف ، psoriasis ) یک بیماری پیچیده، مزمن، چند عاملی و التهابی است که شامل تکثیر بیش از حد کراتینوسیت ها در اپیدرم، همراه با افزایش سرعت تولید سلول های اپیدرمی است. به نظر می رسد عوامل محیطی، ژنتیکی و ایمنی نقش دارند. این بیماری بیشتر در پوست آرنج، زانو، پوست سر، نواحی لومبوساکرال، خط باسن و آلت تناسلی ظاهر می شود. در ۳۰ درصد از بیماران، مفاصل نیز تحت تأثیر قرار می گیرند.
تشخیص:
بیماری پسوریازس بیماری مزمن و عود کننده می باشد که با درمان در اکثر افراد قابل کنترل است. بیماران دارای ضایعات برجسته ، قرمز ، پوسته دار همراه با خارش هستند. این ضایعات می تواند همه قسمت های بدن را درگیر کند ولی بیشترین و شایع ترین نواحی شامل سر ، آرنج و زانو می باشد.
احتمال درگیری ناخن و مفصل هم با درصد کمی وجود دارد.
تشخیص قطعی بر اساس معاینه و در مواردی نمونه برداری صورت می گیر.
درمان :
درمان بر اساس نواحی درگیر ، وسعت درگیری ، وجود یا عدم وجود آرتریت و ضخامت پلاک ها و پوسته ها است.
درمان های موجود:
۱- درمان موضعی ( کورتیکواسترویید ، کول تار ، تازاروتن )
۲- نوردرمانی
۳- درمان های خوراکی و تزریقی ( متوتروکسات ، سیکلوسپورین ، نئوتیگازون ، اینفلکسیماب ، سینورا )