واکنش دارویی ( DRUG REACTION ) می تواند شبیه طیف وسیعی از ضایعات پوستی باشد. داروهایی همچون داروهای سنتی، عوامل بیولوژیک و افزودنی های غذایی، و رنگ ها هم علاوه بر داروهای معمول می توانند جزو عوامل ایجاد کننده باشند. داروها همچنین می توانند بدون ضایعات پوستی آشکار، باعث خارش شوند. در هر بیماری که دارو مصرف می کند و به طور ناگهانی دچار ضایعات پوستی متقارن می شود، باید واکنش ناشی از دارو را در نظر گرفت.
اولین قدم، بررسی لیست کامل داروهای بیمار، از جمله مکمل های بدون نسخه است. هرگونه سابقه واکنش های قبلی به داروها یا غذاها را باید بررسی کرد.
به هر گونه عفونت همزمان، اختلالات متابولیک یا نقص ایمنی (مثلاً به دلیل عفونت HIV، سرطان، شیمی درمانی) توجه کنید زیرا این موارد خطر واکنش دارویی را افزایش می دهند.
خطر ابتلا به واکنش های دارویی در افراد دارای نقص ایمنی ۱۰ برابر بیشتر از جمعیت عادی است. فراوانی واکنش های حساسیت به دارو، از جمله واکنش های شدید (مثلا TEN)، در افراد HIV مثبت به طور قابل توجهی افزایش می یابد.
با توجه به اینکه بعضی از واکنش های دارویی شدید هستند و می توانند برای بیمار خطرناک باشند ، بایستی واکنش های دارویی را جدی گرفت و در صورت درگیری دهان ، لب و ناحیه تناسلی بررسی های بیشتری را انجام داد.
درمان :
هدف نهایی همیشه قطع داروی متخلف در صورت امکان است. افراد مبتلا به واکنش های دارویی اغلب بیشترین داروها را مصرف می کنند، که بسیاری از آنها برای بقای آنها ضروری است. با این حال، تمام داروهای غیر ضروری باید محدود شوند. هنگامی که داروی متخلف شناسایی شد، باید فوراً مصرف آن قطع شود.
درمان بر اساس نوع و شدت واکنش دارویی تعیین می شود.