شپش ها انگل های خارجی هستند که روی بدن زندگی می کنند. شپش پس از سوراخ کردن پوست و تزریق بزاق از خون انسان تغذیه می کند که ممکن است به دلیل واکنش آلرژیک باعث خارش شود. آنها بال ندارند و نمی توانند پرواز یا پرش کنند.
شپش سر ماده بالغ روزانه ۳ تا ۶ تخم می گذارد که به آن نیت نیز می گویند. دانه ها سفید و کمتر از ۱ میلی متر طول دارند. پوره ها (شپش های نابالغ) پس از ۹-۸ روز از تخمها بیرون می آیند، در ۹-۱۲ روز به بلوغ می رسند و حدود ۳۰ روز به صورت بالغ زندگی می کنند.
شپش از طریق تماس فیزیکی نزدیک از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.
والدین و معلمان معمولاً تشخیص اولیه آلودگی شپش سر را انجام می دهند. در مورد شپش سر، یک پرستار مدرسه معمولاً آلودگی را کشف می کند.
خارش شایع ترین علامت آلودگی است. کودکان اغلب به دلیل خارش شدید در شب، مشکل خواب دارند. نواحی درگیر در آلودگی شپش سر شامل پوست سر، پشت گردن و نواحی پشت گوش است. خاراندن می تواند باعث عفونت ثانویه با زخم های باکتریایی شود. با این حال، آلودگی به شپش ممکن است بدون علامت باشد، به خصوص اگر اولین آلودگی باشد و اگر آلودگی خفیف باشد.
درمان :
شپش سر بر روی کلاه، روسری، برس، شانه، لوازم جانبی مو، کتانی، حوله و عروسک ها یافت شده است. از آنجایی که قرار گرفتن در معرض این فومیت ها می تواند منجر به ابتلا مجدد شود ، توصیه می شود اقلامی که توسط فرد آلوده استفاده می شود، با ماشین لباسشویی با آب داغ شسته و با هوای گرم خشک شوند، زیرا شپش و تخم ها پس از ۵ دقیقه قرار گرفتن در معرض دمای بیش از ۵۳.۵ درجه سانتیگراد (۱۲۸.۳ درجه فارنهایت) از بین می روند.
اقلامی که قابل شستشو نیستند را می توان به مدت ۲ هفته در یک کیسه پلاستیکی سربسته قرار داد یا در قابلمه با آب بالای ۷۰ درجه با درب بسته به مدت ۱۰ دقیقه گذاشته شود.
کف منزل و مبلمان باید با جاروبرقی جارو شود تا موهای فرد آلوده که ممکن است با تخم های شپش ریخته شده از بین برود. تخم شپش متصل به مو که روی زمین افتاده باشد تا ۱۰ روز می تواند زنده بماند.
همچنین باید به کودکان آموزش داد که از شانه، برس، لوازم جانبی مو و حوله دیگران استفاده نکنند.
استفاده از پرمترین خط اول درمان شپش می باشد و باید تمام اعضای خانواده درمان شوند.
